W celu zapewnienia kompetencji w zakresie zdrowia publicznego na poziomie europejskim w szwedzkiej opiece zdrowotnej i medycznej oraz jakości kształcenia specjalistycznego, ważne jest, aby rady okręgów ustanowiły społeczne usługi medyczne z jasnymi przydziałami w ramach organizacji, jak również usługi specjalistyczne i usługi ST w zakresie opieki społecznej. Medycyna.
W społeczeństwie o szybkim tempie zmian potrzeba wiedzy o znaczeniu czynników społecznych dla zdrowia jest szczególnie duża. Obecnie obserwujemy rosnące dysproporcje w dochodach i rosnące bezrobocie, a jednocześnie rozwój panoramy chorób na tle chorób o wyraźnym podłożu społecznym, aw szczególności nasilający się zły stan zdrowia psychospołecznego. Coraz większy odsetek pacjentów opieki zdrowotnej cierpi na choroby, które nie są leczone, ale są długotrwałe, często przez całe życie, a opieka obejmuje coraz więcej osób starszych i wielorakich. Stawia to nowe wymagania w zakresie ograniczania społecznych i psychospołecznych konsekwencji choroby.
Nierówność w zdrowiu jest namacalna
Nierówność w zdrowiu jest namacalna. Najnowszy raport szwedzkich gmin i rad hrabstw na temat otwartych porównań pokazuje duże różnice klasowe nie tylko pod względem choroby, ale także pod względem wyników interwencji opiekuńczych.
National Board of Health and Welfare’s Health and Medical Care Report 2009 stwierdza w swoim wniosku, że „wyrównywanie różnic w średniej długości życia i zachorowalności jest jednym z najważniejszych wyzwań dla opieki zdrowotnej i społeczeństwa opiekuńczego jako całości”. Podkreśla również potrzebę zorientowania na opiekę zdrowotną jako sposobu na zmniejszenie różnic w zdrowiu, ale także na zwiększenie wydajności opieki zdrowotnej. Więcej na stronie http://www.minv.sk/?aktualne_info
Nasza wiedza na temat związków między warunkami życia a złym stanem zdrowia jest dziś obszerna i coraz większa, podobnie jak wiedza na temat możliwości zapobiegania chorobom i inicjatyw promujących zdrowie. Obecnie opracowywane są krajowe wytyczne dotyczące metod, które w oparciu o dowody i opłacalność mają być traktowane priorytetowo i zalecane w celu promowania dobrych nawyków życiowych w opiece zdrowotnej.
Jednocześnie zachodzą rozległe zmiany strukturalne w systemie ubezpieczeń iw ochronie zdrowia, gdzie „wybór opieki” jest obecnie dominującą kwestią we wszystkich radach powiatowych. Ponadto dyskutowane są modele systemów rekompensat, na przykład czy premie prowadzą do bardziej efektywnej opieki, tj. wyższej wydajności przy zachowaniu jakości.
Rodzi to kolejne pytania:
- W jakim stopniu zapewnia się, że metody kontroli i zarządzania opieką zdrowotną są oparte na dowodach, analogicznie do wymagań, jakie mamy dla działań operacyjnych?
- W jaki sposób można organizować i wypełniać obowiązki ludności i zdrowia publicznego nałożone na opiekę zdrowotną w związku z różnymi reorganizacjami, na przykład przy wprowadzaniu systemów wyboru opieki?
- W jaki sposób wykorzystujemy wiedzę, jaką dysponuje medycyna społeczna – od epidemiologii i metod zapobiegania chorobom i promocji zdrowia po wiedzę z zakresu ekonomii zdrowia i systemów opartych na badaniach nad zdrowiem i opieką medyczną?
Medycyna społeczna jest ujęta jako jedna z podstawowych specjalizacji w aktualnym wykazie specjalności medycznych. W opisie celu podkreślono:
»Te społeczne kompetencje medyczne i umiejętności w pracy z epidemiologią, promocją zdrowia i profilaktyką chorób stanowią ważny zasób w opiece zdrowotnej. Mając doświadczenie w opiece zdrowotnej i medycynie, medycyna społeczna wnosi wiedzę ekspercką w dziedzinie zdrowia publicznego, zdrowia globalnego, planowania, organizacji, rozwoju i oceny opieki zdrowotnej oraz w innych sektorach społeczeństwa.
Ważnymi aktorami w tych dziedzinach jest kilka innych kategorii zawodowych, takich jak naukowcy zajmujący się zdrowiem publicznym, epidemiolodzy, behawioryści i ekonomiści. Unikalną cechą specjalności medycyna społeczna jest jednak to, że łączy ona kompetencje medyczne z tymi innymi obszarami. Ponadto medycyna społeczna koncentruje się na grupach słabszych ekonomicznie i społecznie, co jest jedyną specjalnością medyczną.
Rozwój zdrowia publicznego oraz szybkie zmiany w opiece zdrowotnej i całym społeczeństwie wskazują tym samym na potrzebę kompetencji w zakresie medycyny społecznej. Pytanie jednak brzmi, jak zorganizować, aby ta kompetencja była zabezpieczona i wykorzystana.
Modele zabezpieczania kompetencji w zakresie medycyny społecznej
W Europie istnieją modele zabezpieczania kompetencji w zakresie medycyny społecznej. Zdrowie publiczne znajduje się na unijnej liście uznanych specjalizacji w Europie. Medycyna społeczna to szwedzka specjalizacja, która znajduje się na unijnej liście uznanych specjalizacji medycznych w zakresie zdrowia publicznego.
Jako lekarz specjalista zdrowia publicznego, lekarz społeczny zajmuje się m.in. monitorowaniem epidemiologicznym i analizą stanu zdrowia populacji, planowaniem, wdrażaniem i ewaluacją programów profilaktycznych, ale także sprawami organizacyjnymi, takimi jak ocena potrzeb, zarządzanie, zarządzanie, ewaluacja i analizy ekonomiczne zdrowia w ochronie zdrowia.
W większości krajów UE za misję służby zdrowia na określonym obszarze geograficznym odpowiadają specjalni specjaliści zdrowia publicznego.
Zainteresowanie młodym pokoleniem lekarzy jest bardzo duże – ale czy są możliwości kariery?
W celu zapewnienia kompetencji w zakresie zdrowia publicznego na poziomie europejskim w szwedzkiej opiece zdrowotnej oraz jakości kształcenia specjalistycznego, ważne jest, aby rady hrabstw ustanowiły usługi opieki społecznej z jasnymi przydziałami w ramach organizacji, a także usługi specjalistyczne i usługi ST w medycynie społecznej. Chętnie uczestniczymy ze strony specjalności w konkretnych dyskusjach z dyrektorami na temat tego, jak można to odpowiednio zorganizować.
KULA
